چاپ

پایگاه خبری نوید تربت: http://www.navidtorbat.ir

غلامرضا بنی اسدی

واقعیتی که کارگران بازنشسته با آن مواجه اند گفته وزیر رفاه را که معتقد است «همسان‌سازی حقوق کارگران در مراحل مختلف انجام شده است» تایید نمی کند. متناسب سازی را« ناقص» و بدون در نظر گرفتنِ ضریب سال های مغفول ماندگی، اجرا کردند کاری که- به واقع- «ناقض» عدالت بیمه ای ست.

«همسان‌سازی حقوق کارگران در مراحل مختلف انجام شده است. بحثی که مطرح است در رابطه بازنشستگان کشوری است که بخشی از آن انجام شده بقیه هم انجام می‌شود.» این را وزیر محترم تعاون، کار و رفاه اجتماعی می گوید در پاسخ به گلایه کارگران بازنشسته از حضرات در این باره که دولت تمرکزش روی افزایش حقوق کارمندان و بازنشستگان دولتی است.

اما واقعیتی که کارگران بازنشسته با آن مواجه اند گفته جناب مرتضوی را تایید نمی کند. متناسب سازی را« ناقص»و بدون در نظر گرفتنِ ضریب سال های مغفول ماندگی، اجرا کردند کاری که- به واقع- «ناقض» عدالت بیمه ای ست. دلیلش هم همان گونه که رئیس کانون عالی کارمندان بازنشسته تأمین اجتماعی می گوید این است که« مستمری بازنشستگان بدون توجه به ماده 96 قانون تأمین اجتماعی تعیین می‌شود.» حال آن که طبق این ماده کلیه مستمری‌ها باید باتوجه به افزایش هزینه زندگی با تصویب هیأت وزیران افزایش پیدا کند، اما نه تنها مستمری‌ها براساس نرخ تورم تعیین نمی‌شود، بلکه در موردِ حقوق سایر سطوح عدالت هم رعایت نمی‌شود. نتیجه این که در همین دوسالی که تعیین مستمری ها با دولت محترم سیزدهم است حدود 20 درصد سایر سطوح دچار عقب ماندگی حقوقی شده اند.

سلطانی کیا دقیق می گوید؛ این نحوه‌ی تعیین حقوق برای بازنشستگانِ سایر سطوح عین بی‌عدالتی است. مسئله ای که اگر ادامه داشته باشد سبب می‌شود میزانِ بیمه‌پردازی در زمان اشتغال با کاهش جدی مواجه شود.چرا باید بیمه پردازی چند برابر داشته باشند وقتی قرار است موقع دریافت، این نسبت رعایت نشود؟

عدالت حکم می کند هرکس به همان اندازه بیمه پردازی که به نوعی سرمایه گذاری است بردارد اما این مهم با کمتر تعیین شدنِ حقوق سایر سطوح نادیده گرفته می‌شود. بهترین بیان در این باره همان است که این مقام کارگری می گوید:« با این‎کار بازنشستگان سایر سطوح بابتِ پرداختِ حق بیمه‌ی بیشتر جریمه می‌شوند!» تصمیماتی چنین سبب می شود - به تدریج- فاصله‌ دریافتی بین بازنشسته حداقل بگیر و سایر سطوح کاهش پیدا کند این هم فلسفه‌ پرداختِ حق بیمه‌ بیشتر در زمان اشتغال را زیر سوال می‌برد.

سئوالی که پاسخ اش را باید در کاهش میزان بیمه پردازی – در آینده – ببینیم. چرا باید مردم چند برابر بپردازند و قتی دریافتی شان با این نسبت، تناسبی ندارد؟ آنچه کارگران بازنشسته از متناسب سازی می فهمند این است که باید نسبتِ دریافت حقوق شان با همان نسبتِ بیمه پردازی شان تراز شود. آنچه جناب وزیر همسان سازی می پندارد و تمام شده می انگارد با آنچه صاحبان اصلی تامین اجتماعی باور دارند خیلی فاصله دارد. هرکس به اندازه بیمه پردازی که به واقع سرمایه گذاری است باید بردارد نه بیش و نه کم. عدالت بیمه ای و قانونی و شرعی هم همین را اقتضا می کند.