چاپ

پایگاه خبری نوید تربت: http://www.navidtorbat.ir

غلامرضا بنی اسدی

ناترازی هم به فهرست کلمات عذاب‌آور اضافه شده است. در حوزه‌های مختلف هم دارد تکرار می‌شود حتی جاهایی که اصلا نباید یک بار هم بر زبان بیاید چه رسد به تکرار آن هم از نوع مکرر که از هر زبان که می‌شنویم، ملال آور‌تر می‌شود. همین حوزه نفت و گاز را را می‌گویم که اگر محاسبه شده در فهرست آورند ما دومین دارنده هستیم. کم نداریم که فراوان هم داریم اما چه می‌شود که چنین می‌شود؟ نمی‌دانم! البته دقیقتر این است که بپرسیم، چه شد که چنین شد؟ چرا این ناترازی‌ها به وجود آمد که تراز زندگی معمولی مردم را به هم زد؟ آیا صفحات تقصیر تحریم در این میان پر شمار است؟ مگر فلان مقام سابق نمی‌گفت: "تحریم اصلاً نمنه دی؟" مگر خیلی از حضرات نمی‌گفتند "تحریم نعمت است"؟ نعمت که نباید چنین نقمت افزا شود؟ مگر این که بگوییم تحریم سکه‌ای است که دو رو دارد. خواص نعمتش را می‌برند و ما عامه مردم گرفتارِ نقمتش می‌شویم.! به هر حال پرسش چرایی باید جواب بگیرد. سهم بندی هم باید بشود تا میزان تقصیر آن مشخص گردد. ترک فعل‌ها، فعل‌های نا به جا، قرارداد‌ها، به هم زدن قراردادها و.... همه و همه باید احصا شوندو سهم آن در این بحران ناترازی را همه بدانیم.

تا مردم قانع نشوند معلوم نیست بتوانیم گام‌های پر شماری را کنار خود داشته باشیم. در همراهی مردم البته تردید نیست. همیشه حق مطلب را ادا کرده‌اند اما تردید علامت سؤالی است که باید جلوی مسئولان محترم گذاشت که آیا صریحا سهم نویسی و صادقانه با مردم سخن خواهند گفت؟ با کلام صادق اگر قانع شویم، قطعا" هرخانه یک اتاق گرم" رسم رفتاری خیل عظیمی از مردم خواهد شد. دو درجه که چیزی نیست، چندین و چند درجه کاهش خواهیم داشت. منتها باید بدانیم این همراهی ما آیا ازسوی دیگر هم جواب می‌گیرد که هم مقصران مشخص شوند و هم از همین امروز برای اصلاح ناترازی‌ها اقدام گردد؟

به هر حال مسئله یک روز و دو روز نیست و قصه هم فقط گاز نیست. این ناترازی که علاوه بر گاز، برق و آب و بنزین و..... را هم در بر گرفته است. تا جوابی روشن به مردم داده نشود نمی‌توان پاسخ همدلانه و همراه مردم را انتظار داشته باشیم. به ویژه که خبرها از قاچاق در اندازه انبوه حکایت دارند. از این که میلیون‌ها لیتر، "گُم"؟! می‌شود! من که متوجه نیستم در کشوری که می‌گویند مشخص است هر نان به کدام سفره می‌رود چطور معلوم نمی‌شود که این هجم انبوه از سوخت کجا می‌رود؟ این علامت سؤال‌ها که پاسخ نمی‌گیرد، پرسش‌های دیگری را هم به ذهن می‌آورد از جمله از زبان‌های مختلف شنیده ام. آنان که تحریم را نعمت می‌دانستند، به مردم جواب دهند جز کاسبان تحریم چه کسانی از این نعمت بهره بردند؟ این کلیدی‌ترین پرسش است حتی پرفراوانی‌تر از مسئله ترکِ فعل و ضعفِ مدیریت ها. به مردم جواب دهید تا از آنان جواب همراهی بگیرید.