بزرگنمایی:
بعد از انتخابات اخیر شوروی‌مانندی که به تازگی برگزار شده، به نظر می‌رسد که روسیه ولادیمیر پوتین در مسیری دایره‌شکل در حال بازگشت به گذشته استالینیستی است.
پایگاه خبری نوید تربت: http://www.navidtorbat.ir
نشریه فارن‌پالیسی در مطلبی نوشت: آینده روسیه به احتمال زیاد در راستای بازگشت به گذشته استالینیستی این کشور رقم خواهد خورد. بعد از انتخابات اخیر شوروی‌مانندی که به تازگی برگزار شده، به نظر می‌رسد که روسیه ولادیمیر پوتین در مسیری دایره‌شکل در حال بازگشت به گذشته است.
به گزارش سرویس ترجمه شفقنا از نشریه فارن‌پالیسی؛ در سال 1968 یک محقق آمریکایی به نام جروم ام.گیلیسون انتخابات اتحاد جماهیر شوروی را به یک «کنجکاوی روان‌پریشانه» تشبیه کرد- یا به عبارتی دیگر به مراسمی که به جای این که معنای واقعی کلمه رای‌گیری را انتقال دهد، در حکم تایید تشریفاتی و نمایشی رژیم عمل می‌کند. گیلیسون در آن زمان نوشت که انتخابات شوروی و نتایج رسمی تقریباً همیشه قابل پیش‌بینی‌اش، همواره در خدمت منزوی کردن ناسازگاران و پیوند دادن مردم با رژیم حاکم عمل کرده است.
انتخابات اخیر روسیه نشان از تکمیل حرکت دایره‌شکل سیاسی روسیه و بازگشت دوباره این کشور به دستور کار دوران اتحاد جماهیر شوروی دارد. مقامات دولتی دست‌اندرکار انتخابات گزارش دادند که 87 درصد از مردم روسیه در انتخابات سراسری این کشور به ولادیمیر پوتین رای داده و او را برای پنجمین بار به کاخ ریاست‌جمهوری فرستاده‌اند. نکته جالب در این میان این که نه تنها بسیاری از آمار و ارقام گزارش‌شده در این انتخابات باورنکردنی و در واقع از نظر ریاضی غیرممکن بودند، بلکه نکته مهم‌تر این بود که مردم گزینه زیادی برای رای دادن نداشتند: همه چهره‌های برجسته اپوزیسیون یا به قتل رسیده بودند، یا زندانی شده بودند و یا این که در تبعید بودند. در حقیقت مانند اغلب انتخاباتی که در زمان اتحاد جماهیر شوروی برگزار می‌شد، این بار هم انتخابات با تغییر مسیر و تبدیل شدن به یک رفراندوم درباره جنگ ولادیمیر پوتین علیه اوکراین، عملا در راستای نمایش پیوند مردم روسیه با رژیم حاکم عمل کرد. در مجموع، انتخابات شوروی‌مانند اخیر روسیه، نشان از تکمیل روند تبدیل روسیه پساکمونیستی به یک جامعه سرکوبگر را داشت- که آشکارا بسیاری از ویژگی‌های توتالیتاریستی و تمامیت‌خواهی اتحاد جماهیر شوروی را در خود دارد.
بازگشت روسیه به روند و رویه دوران اتحاد جماهیر شوروی البته تنها به انتخابات مربوط نیست و مسایلی بسیار فراتر از این موضوع را شامل می‌شود. مطالعه‌ای که به تازگی توسط شماری از روزنامه‌نگاران تبعیدی روسی به انجام رسیده، حکایت از این دارد که روسیه امروز در سال‌های اخیر از نظر سیاسی سرکوب‌‌گرتر از اتحاد جماهیر شوروی در زمان همه رهبران پس از جوزف استالین بوده است. طبق این مطالعه، در شش سال گذشته، رژیم پوتین 5613 روس را به جرم انتقاد از جنگ روسیه علیه اوکراین و توجیه دفاع اوکراین از خاک خود- با اتهامات صریح سیاسی از جمله «توهین به ارتش و بی‌اعتبار کردن این نهاد»، «انتشار اطلاعات نادرست»، «تبلیغ و توجیه تروریسم» و دیگر جنایات ادعایی که به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفته‌اند- مجازات کرده است. آماری که به طور قابل توجهی بیشتر از هر دوره شش ساله دیگری در اتحاد جماهیر شوروی پس از سال 1956 بوده است- و با توجه به این واقعیت که جمعیت روسیه در حال حاضر تنها نصف جمعیت اتحاد جماهیر شوروی قبل از فروپاشی آن است؛ بزرگی این آمار و ارقام را می‌توان متوجه شد.
علاوه بر اتهامات و مجازات‌های سرکوبگرانه جنایی، در شش سال گذشته بیش از 105000 نفر نیز به اتهامات اداری محاکمه شده و با جرایم سنگینی چون کار اجباری بدون تجدیدنظر مواجه شده‌اند. مجازات بسیاری از این افراد به دلیل شرکت در راهپیمایی‌های غیرمجاز یا فعالیت‌های سیاسی- از جمله اعتراضات ضدجنگ- بوده است. مجازات‌هایی که بعد از این که پارلمان روسیه در چهارم مارس 2022 اصلاحاتی را در قانون تصویب و مجازات‌هایی برای تخلفات مبهمی چون «بی‌اعتبار کردن روسیه» و «انتشار اطلاعات نادرست» وضع کرد، به سرعت و بدون زمان تجدیدنظر اجرا شده‌اند. این امر به طور گسترده‌ای قدرت سرکوب دولت را برای تعقیب کیفری عقاید و فعالیت‌های سیاسی افزایش داده است. در واقع از زمان تصویب این قوانین جدید، محاکمه‌ها افزایش یافته و شاهد افزایش چشمگیر تعداد زندانیان سیاسی بوده‌ایم- که چهره‌هایی چون اولگ اورلوف فعال 70 ساله حقوق بشر و برنده جایزه صلح نوبل را نیز شامل می‌شود.
در گزارشی که روزنامه‌نگاران تبعیدی روسی تنظیم کرده‌اند؛ در نهایت نتیجه‌گیری شده که «پوتین از نظر سرکوب، تقریباً از همه دبیران کل حزب کمونیست در تمام ادوار تاریخ اتحاد جماهیر شوروی پیشی گرفته، البته به جز یک نفر، یعنی جوزف استالین، که هنوز با فاصله سرکوبگرترین چهره تاریخ صد سال اخیر شوروی- و روسیه- است.در حالی که این نتیجه‌گیری به خودی خود قابل توجه به نظر می‌رسد، اما کتمان نمی‌توان کرد که این تنها نوک کوه یخ دولت توتالیتری است که پوتین به تدریج و به طور سیستماتیک بازسازی و احیا کرده است.