بزرگنمایی:

پایگاه خبری نوید تربت: http://www.navidtorbat.ir
سخنان محمدباقر قالیباف علیه محمدجواد ظریف و تأکید بر غیرقانونی بودن ادامه همکاری او با دولت و کنایه‌اش به دولت مبنی بر اینکه اگر قرار است با رأی ندادن مجلس به فوریت اصلاح قانون مشاغل حساس وفاق از دست برود، همان بهتر که نباشد،  باعث شده که درباره او یک پرسش مهم به وجود آید؛ آنکه آیا بنا دارد از سمت تعامل با دولت چرخشی آشکار به سمت طیف رادیکال اصولگرا دارد؟ برای پاسخ به این پرسش باید اولا شرایط موجود در جبهه اصولگرایی و ثانیا شکل کنشگری سیاسی قالیباف بررسی شود.

با روی کار آمدن پزشکیان اصولگرایان خود را آماده می‌کردند که واکنشی شبیه به آنچه در مواجهه با دولت روحانی داشتند را از خود بروز دهند؛ نقد همه‌جانبه و از سمت رادیکال‌ها تخریب‌های بی‌امان. این شرایط اما با رویکرد خاص پزشکیان در انتخاب وزرا و در ادامه در انتصاب استاندارها برهم خورد زیرا پزشکیان بر خلاف تصور اصلاح‌طلبان بخش قابل توجهی از دولتش را در اختیار اصولگرایان قرار داد و چنین رویکردی را با عنوان وفاق ملی معرفی کرد. بدنه اصلی اصولگرا و شخص قالیباف و نزدیکانش هم از چنین شرایطی بدشان نیامد زیرا سهم خود را در دولتی که انتظار داشتند یکسره اصلاح‌طلب باشد، گرفتند. در این میان جبهه پایداری و گروه موسوم به شریان که می‌توان آنها نیروهای رادیکال جبهه اصولگرایی دانست از یک سو به اندازه بدنه اصولگرایی سهمی از دولت نگرفته بودند و از سوی دیگر حتی اگر سهم ویژه‌ای هم می‌گرفتند، باز هم همراه دولت نمی‌شدند زیرا آنها به کم راضی نمی‌شوند و اصل و فرع قدرت را می‌خواهند.

هرچه جلو رفتیم رادیکال‌ها هجمه‌های خود علیه دولت را بیشتر کردند  و هر گروه و بر هر شخصی که سعی در تعامل با دولت داشت هم حمله کردند؛ مشخصا درباره قالیباف می‌گفتند که او تسهیل‌کننده تحقق خواسته‌های دولت در مجلس است و نسبت او با پزشکیان را شبیه به نسبت لاریجانی با روحانی می‌دانستند. این شرایط کلی اصولگرایان در چند ماهی است که دولت چهاردهم آغاز به کار کرده است و کاملا مشهود است که رویکرد بدنه اصلی آنها با رادیکال‌هایشان در قبال دولت متفاوت بوده است.

حالا اما وضعیت دستِ‌کم برای قالیباف فرق کرده است. او از یک سو اصرار بر ابلاغ هرچه سریع‌تر قانون حجاب و عفاف داشت و از سوی دیگر در مناقشه بر سر ظریف سمت مخالفان ظریف ایستاد. در هر دوی این موضوعات می‌توان یک طرف ماجرا را دولت میانه‌روی پزشکیان دانست و یک سر ماجرا را هم طیف پایداری و شریان. قالیباف در این دوگانه باید انتخاب می‌کردند که کدام سمت می‌ایستد. انتظار می‌رفت باتوجه به مواضع چندماه اخیرش سمت دولت بایستد؛ به خصوص او در موضوع رفع فیلتر آنطور که گفته می‌شود در شورای عالی فضای مجازی موافق رفع فیلتر است. با این وصف و دیگر مواضع او چنین انتظاری وجود داشت که او سعی کند مجلس را قانع به اصلاح قانون مشاغل حساس کند یا دستِ‌کم شخصا به موضوع ظریف ورود نکند یا آنکه در ابلاغ قانون حجاب عفاف باتوجه به آنکه احتمالا دولت قصد ارائه اصلاحیه‌ آن قانون را داشت با طمأنینه رفتار کند که چنین نکرد زیرا قالیباف می‌خواهد از گزند هجمه‌های پایداری‌ها در امان بماند.